Bu şiirde, yalnız bir sokakta yürüyen bir kişinin iç dünyası anlatılmaktadır. Kara gözler, karanlık sokaklar ve yalnızlık hissi şiirde sıkça geçmektedir. Kaldırımlar, yalnızların annesi olarak nitelendirilirken, içimde yaşamış bir insan ve kıvrılan bir lisandır. Şiirin sonunda ise kişi, karanlık sokakta yolculuğuna devam etmek istemektedir.